مسئولیت اجتماعی شرکت ها و گزارشگری آن

مقدمه: با پیشرفت جوامع و توجه به حقوق بشر، افزون بر مسئولیت متداول شرکت ها یعنی سود دهی، مسئولیت شرکت ها در قبال جامعه و محیط نیز مورد توجه قرار گرفته است. سهامداران دیگر تنها ذی نفعان شرکت نیستند بلکه شهروندان، مشتریان، کارکنان و دولت و حتی نسل های آینده نیز ذی نفعان شرکت محسوب می شوند. هم اکنون شرکت های زیادی در سراسر جهان، به این مسئولیت خود واقف بوده و در جهت ایفای آن تلاش می کنند. گزارشگری مسئولیت های اجتماعی، ابزاری برای ارزیابی مسئولیت اجتماعی شرکت ها است و با استفاده از آن شرکت ها می توانند اقدامات خود را در جهت ارتقای کیفیت زندگی آحاد جامعه به اطلاع کلیه افراد جامعه و نهادهای ذی نفع برسانند. مروری بر مبانی نظری و پیشینه پژوهش: در این مطالعه سعی شده است با استفاده از نظریه های موجود در زمینه مسئولیت اجتماعی شرکت ها علل، انگیزه ها و منافع گرایش به سوی اجرا و گزارشگری آن بیان شود. هم چنین، برخی از معایب گزارشگری سنتی در زمینه حسابداری مالی مطرح، پیشرفت های حاصل شده در زمینه گزارشگری اجتماعی و محیطی ارائه و سرانجام شیوه های توسعه چارچوب مناسب برای گزارشگری مسئولیت های اجتماعی بیان شود. نتیجه گیری: بر اساس پژوهش های انجام شده در این حوزه و بررسی برخی الگوها به نظر می رسد باید الزامات و محرک های لازم برای گزارشگری مسئولیت های اجتماعی در جهت عملی کردن این نوع گزارش تدوین و ارائه شود.   واژه های کلیدی: تحلیل محتوایی، گزارشگری اجتماعی، گزارشگری محیطی، مسئولیت اجتماعی شرکت ها، نظریه اقتصاد سیاسی.